Páginas

miércoles, 18 de mayo de 2011

My Favourite Things: ¿Por qué doy de mamar?



Yo no doy de mamar porque lo recomiende la OMS, ni porque sea lo mejor para mí, ni para prevenir la osteoporosis, ni en su momento porque quisiera evitar la depresión post-parto, ni para que mi bebé esté más sana que otros o prevenga ciertas enfermedades en el futuro.

Yo no doy de mamar para oponerme a las hermanas que dan biberón, ni para ganarle ninguna batalla a la leche de fórmula, ni porque sea una moda o no esté de moda y me guste ir a la contra.


Yo doy de mamar porque desde que te concebí Zambra estoy enamorada de ti, porque 16 meses después de tú nacimiento sigo sin encontrar otra manera más hermosa de decirte que te quiero, que estoy aquí para ti cada vez que me necesites.


Yo doy de mamar porque me da la gana, porque me sale de la teta, porque me parece una simbiosis increíble la que hemos logrado, porque jamás me sentí más productiva, ni más nutritiva, ni más receptiva, ni más recíproca, ni más tuya, ni más mía.


Yo doy de mamar porque me hace feliz, porque te hace feliz, porque me permite bailar contigo en la quietud del atardecer, en la penumbra de la primera hora del día, bajo la rabiosa energía de la luz del sol o en el cobijo de la Sombra (la real y la propia).

Yo doy de mamar porque la naturaleza está ahí, porque no necesito controlar nada, porque me permite reencontrarme con generaciones de mujeres dentro y fuera de mi familia, porque estoy re-naciendo y es tan hermoso.

Yo doy de mamar porque es algo vital, mágico, irrepetible, porque no ha sido un camino fácil pero ha valido la pena, porque hemos aprendido mucho juntas: yo de ti y tú de mí.

Yo doy de mamar porque soy tenaz, testaruda, cabezota, perseverante, capaz, porque soy lúbrica e intuitiva, porque con mi leche te trasmito la energía femenina que va de madres a hijas de generación en generación: el río de la vida.

Yo doy de mamar porque existen las jeringas y los sacaleches y los cirujanos expertos en frenillos submucosos y los antibióticos y los probióticos y las IBCLCs y la fuerza del grupo… y una voz amiga detrás de un teléfono, gràcies maca.

Yo doy de mamar porque hay un hombre que completa el triángulo, un gran padre que no tiene celos, un compañero de vida que apoyó mi decisión cuando fue cuestionada, que ha comprendido, que ha otorgado, que ha sido mi hombro en los momentos bajos, mi Dj, mi “amo de casa”, mi cocinero, mi enamorado, nuestro proveedor de Futuro.


Yo doy de mamar porque existe el Jazz, el Blues, porque mis senos han fluido durante horas escuchando la aguja arañar el vinilo, porque Ladies Sings the Blues, porque amo la noche y dormirte cada día al pecho es un gustazo y no una rutina.

Yo doy de mamar porque mis tetas son hermosas, increíbles, invencibles, porque no tienen vergüenza alguna de amamantarte libremente cuando lo necesites, estén donde estén.

Yo doy de mamar porque cada vez que me buscas en el lecho me siento tan loba, tan fuerte, tan mujer, tan madre, tan libre, tan yo…

Gracias por existir hija mía, por lucharte el inicio de esta lactancia junto a mí, por disfrutarla, por seguir haciendo posible tanta felicidad, te amo, estoy aquí, estás aquí... ahí fuera, el mundo a nuestro alrededor, gira, gira.

Myriam Moya Tena


Otros textos sobre nuestra lactancia escritos con posterioridad: 

26 cosas que nadie me dijo sobre la lactancia materna

Yo subí el K2 por nuestra lactancia


121 comentarios:

  1. Tengo los pelos de punta! Precioso!!! Gracias a ti!!!!

    ResponderEliminar
  2. M'ha encantat! Gràcies per escriure el que no sé dir!

    ResponderEliminar
  3. Precioso!!! Yo sigo igual, 23 meses y adelante!!

    ResponderEliminar
  4. Hola Myriam, em deixes difundir l'escrit als grups de prep. al naixement?
    M'ha agradat molt
    Lucia Alcaraz

    ResponderEliminar
  5. tot teu Lucia, encantada de poder aportar alguna cosa als grups, un petó

    ResponderEliminar
  6. Qué hermoso Myriam... una declaración de amor y feminidad, me encanta!

    Nosotros llevamos 35 meses y seguimos <3

    Un abrazo!

    Louma

    ResponderEliminar
  7. cuánta verdad...
    cuánta honestidad...
    cuánta claridad...
    cuánto amor...

    muchas gracias por tus palabras tan ciertas, oportunas, y grandes justamente por estar en letras minúsculas...

    conocí hoy tu blog, te seguiré desde Argentina!
    un abrazo!
    Julieta tosto valenzuela

    ResponderEliminar
  8. Impresionante ,hermoso ,copiare todo en mi Tl por que estoy deacuerdo contigo...gracias por darle forma a
    Mis sentimientos en este escrito tan sincero Gracias!

    ResponderEliminar
  9. Que lindo!, gracias por compartir, mi niño tiene 11 meses, yo pensaba seguir, porque es para mi todo eso que escribiste, pero me muerde muchísimo y no se que hacer, algún consejo??
    Martina

    ResponderEliminar
  10. Qué maravilla!!! Gracias, Miriam, por estos textos-poemas tan hermosos que nos regalas!!! Un abrazo enorme!!!

    ResponderEliminar
  11. martina mi nena por ahora no muerde, sé q hay q hacer tomas cortas, no reírse, no chillar, y q no suele durar mucho...te dejo un enlace con más información que está en catalán sobre el tema (se puede traducir con google... espero q te sirva

    http://criatures.ara.cat/somlallet/2010/09/27/el-petit-canibal/

    ResponderEliminar
  12. De Míriam a Míriam:
    Simplement preciós. M'he sentit totalment identificada amb cada paraula. Fa 21 mesos exactes que dono la teta a la meva filla Laia i no hauria pogut expressar millor per què ho faig.Gràcies per haver transmès tan bé també el que sento. Una abraçada de mama que alleta a mama que alleta.

    ResponderEliminar
  13. Genial! hacer poesía de dar de mamar! excelente! me encantó! recién te leo por primera vez y voy a seguirte ;)

    ResponderEliminar
  14. Yo también doy de mamar por todo ésto. Gracias por poner palabras a los sentimientos.
    Con tu permiso lo comparto en mi FB.

    ResponderEliminar
  15. Yo también doy de mamar por todo ésto. Gracias por poner palabras a los sentimientos, Myriam.
    Con tu permiso lo comparto en mi FB.

    ResponderEliminar
  16. Myriam, le has puesto palabras mágicas a mi sentimiento! Yo amamanté a mi hijo hasta los 2 años y medio, cuando vimos que ya no le interesaba mucho... y me uno a tu discurso cuando dices que es la mejor manera que he encontrado para decirle a mi peque cuánto lo amo... Para mi se convirtió en una parte fundamental de la maternidad, tanto que me cuesta concebirla sin lactancia!
    Conocí tu blog gracias a Ileana, de Tenemos Tetas y me ha gustado mucho... espero que visites el mio algún dia....
    lazosyabrazos.blogspot.com

    ResponderEliminar
  17. Me encantó! y me ha recordado por qué a pesar de darle biberón a mi hija, sigo ofreciéndole la teta para que esté cerquita de mi.
    Me gusta tu blog! (:

    ResponderEliminar
  18. Martina:
    Cuando mi hijo me mordía yo le decía muy suavemente pero muy expresivamente que por favor no hiciera eso porque me dolía mucho.
    Lo hizo 2 o 3 días y nunca más.
    Le dí teta 24 meses enteros.

    ResponderEliminar
  19. Tal cual...llevamos 29 meses...
    ¡Precioso texto!
    He llegado hoy por primera vez desde Tenemos tetas.
    Te enlazo y , desde hoy, te sigo.

    ResponderEliminar
  20. Que hermosas tus palabras, realmente es eso y tantas otras cosas el dar de mamar, ese vínculo es sólo entendible en un gran acto de amor. Muchas gracias por compartir estos sentimientos tan hermosos!

    ResponderEliminar
  21. Preciosa entrada que me ha emocionado tremendamente, así que con tu permiso, voy a enlazarla en mi blog. Un beso!!

    ResponderEliminar
  22. ¡¡MARAVILLOSO, DIVINO!!!
    HAS EXPRESADO LO QUE YO TAMBIÉN SIENTO.
    ¡¡GRACIAS MIRIAM!!
    ¡¡GRACIASSSS!!
    Ana

    ResponderEliminar
  23. me ha hecho llorar y recodar esa etapa marvillosa de mi vida y de la de mi hija

    ResponderEliminar
  24. Llego a lo más profundo de mi corazón . Agradezco que compartas tu Amor expresando en estas palabras tan bellas la hermosa aventura de amamantar.
    Me quedo con "Yo doy de mamar por que me da la gana, por que me sale de la teta".
    Lo pongo en mi FB
    GRACIAS

    ResponderEliminar
  25. PRECIOSO!!! que bonitas palabras!dando un nombre a lo que yo siento.

    www.kanguret.blogspot.com

    ResponderEliminar
  26. Qué bonito! Me ha encantado, lo expresas tan bien...

    ResponderEliminar
  27. Qué bonito. Como comparto lo que dices. Lo mejor de mi vida mi hijo, poder cogerle ahora y darle el pecho...me hace pensar que merece la pena estar viva.
    Berta

    ResponderEliminar
  28. He leido casi todo con lágrimas, las hormonas traicioneras...

    Con tu permiso, copio alguna frase en mi blog:

    http://todoloqueparelagatatieneunas.blogspot.com/

    Un besazo

    ResponderEliminar
  29. Que hermoso post! que placer amamantar !!!! conoci hoy tu blog y me encanto! te sigo. Te dejo el mio por si te queres pasar
    http://amo-ser-mama.blogspot.com/
    saludos!

    ResponderEliminar
  30. Debería ser suficiente la respuesta de "porque me sale de la teta". Me ha encantado!! Pero para los que quieran saber más, la respuesta completa y bellísima que has dado no deja atisbo de duda. Yo también me siento identificada contigo y con cada uno de los porqués... 28 meses de lactancia y seguimos!

    ResponderEliminar
  31. Simplemente honesto y verdadero. Esas son las razones por las que todas las mujeres deberíamos amamantar. Muchas gracias por poner en palabras lo que muchas sentimos. Yo amamanto porque es lo que me hace sentir absolutamente única e indispensable para mi princesa Sara. Soy feliz por darle este regalo a diario y espero hacerlo hasta que ella quiera.

    ResponderEliminar
  32. Yo también acabo de descubrir tu blog y ¡me encanta! Te voy a enlazar en el mío: http://mamapataysuspatitos.blogspot.com/.

    Un beso,

    Marta

    ResponderEliminar
  33. Me ha gustado tanto que me lo he llevado al repaso de blogs de Bebés y más: http://www.bebesymas.com/bebes-y-mas/blogs-de-papas-y-mamas-lxvii

    ResponderEliminar
  34. Gracias por compartirlo, me das cierta envidia santa, pero al fin y al cabo envidia!
    Tu blog me ha encantado y lo leo desde hace un tiempo y por eso te he dado un premio en mi blog.

    ResponderEliminar
  35. Te descubri por Sina, me alegraste el dia!! tus palabras demuestran realidad, verdad, amor del mas purito que pueda existir. Me emociona, me hace vibrar, nosotros tenemos 2 años y medio de teta y estamos celebrando y espero que sea mucho mas!!
    Gracias, gracias Miriam. Saludos desde Lima.

    ResponderEliminar
  36. hola myriam. reverencio emocionada tus palabras. las he publicado en mi blog y en el facebook. muchas gracias. abrazo fraternal, melina.
    http://mater-pater.blogspot.com/2011/05/por-que-doy-de-mamar.html

    ResponderEliminar
  37. Que bella, transparente y poética. Felicitaciones por tanta expresión de amor clara, directa, efectiva y afectiva.
    Me encantó leerte y leer a través tuyo ese vínculo tan especial que entre ambas construyen
    Te dejo también mi blog por si querés pasar
    un abrazo desde Argentina
    Natalia
    http://nidos-enred.blogspot.com/

    ResponderEliminar
  38. Hola! Sabes comparti tu publicación en el grupo de Amamanta con Estilo por facebook y tienes hasta ahora 41 ME GUSTA y 20 comentarios de Felicitaciones! Realmente me quito el sombrero y Felicitaciones por esta nota!! Joanna Vasquez :-)

    ResponderEliminar
  39. Gracias a todas por los comentarios, esto está siendo precioso para mí también, me paso por los blogs poco a poco, un besote, myriam

    ResponderEliminar
  40. cuanta verdad y cuánta belleza... yo he vivido muchas cosas parecidas, y sólo al pasarlas se comprende lo vivido y sufrido y quizás también se disfruta un poquito más.
    gracias por compartir estos sentimientos.
    un abrazo desconocido pero sentido :)

    larisa

    ResponderEliminar
  41. Increíble!! No sabes la de sentimientos propios que has transmitido a través de tus palabras. Ole!!
    Escribo un blog de apoyo a la lactancia materna, donde cuento experiencias propias, artículos... Alomejor te gusta:
    http://alo-hecho-pecho.blogspot.com/
    Un abrazo.

    ResponderEliminar
  42. Hola!! Me parece maravilloso lo que has escrito. No podría haberlo descrito mejor. Te he escrito otro comentario pero no lo encuentro, creo que se ha perdido en el espacio virtual...
    Escribo en un blog de apoyo a la lactancia materna:
    http://alo-hecho-pecho.blogspot.com/
    Te parece bien si incluyo tu blog en el mío y tú haces lo mismo con el mío? Gracias y un abrazo!!!

    ResponderEliminar
  43. BUENAS TARDES MAMAS.ESTOY MUY EMOCIONADA DESPUES DE ESTE ESCRITO,TAN MARAVILLOSO COMO NUESTROS HIJOS.GRACIAS MYRIAM X PONER NOMBRE A LAS EMOCIONES TAN DIFÍCILES DE EXPRESAR.
    SOY MAMA DE CARMEN 3 AÑOS Y SIGUE LACTANDO Y ASTA QUE DECIDA YO ESTARÉ

    ResponderEliminar
  44. Precioso has puesto las palabras a lo que muchas sentimos...... besos y abrazos desde www.teteando.com

    ResponderEliminar
  45. Myriam, es precioso, acabo de conocerte y este escrito me ha parecido espectacular.
    Con tu permiso he puesto un enlace en mi blog, espero que no te importe
    http://paramipequeconamor.blogspot.com/2011/05/yo-tambien-soy-lactivista.html

    ResponderEliminar
  46. Precioso Myriam!
    Claro que si, hay que dar de mamar porque si, porque es un gusto, porque somos mamás :)
    Un abrazo!!

    ResponderEliminar
  47. Acabo de conocerte y he leido en tu blog todo lo que siento de una manera tan parecida a mis emociones que me has sacado una lagrimita... Nosotros llevamos 11 meses y tan felices!!!

    Un beso

    ResponderEliminar
  48. Hola Myriam. Soy Julio Basulto (www.juliobasulto.com). Me gustaría contactar contigo por e-mail, en referencia a este genial texto que has escrito (me gustaría incluir un fragmento de él en un libro que estoy acabando -"Secretos de la gente sana"- y que contiene un apartado dedicado a la lactancia materna).

    Encuentras mi mail en esta dirección.

    http://juliobasulto.com/contacto.htm

    Disculpa que no lo adjunte aquí, pero siempre que lo hago, los "spam" vendiéndome viagras o similares me inundan la bandeja de entrada.

    Muchísimas gracias y miles de felicidades por tu blog.

    Julio Basulto

    ResponderEliminar
  49. Me has hecho llorar. Tengo que poner esto en algún sitio donde lo pueda ver a menudo, especialmente cuando las miradas y palabras de otros me hagan sentirme insegura y pensar que soy un bicho raro por mantener la lactancia con un niño "tan mayor"
    Gracias

    ResponderEliminar
  50. Yo también te envió mil y una gracias por expresarte como te expresas, como mujer y como mamá que eres has sabido plasmar las sensaciones que ha todas nos han encogido el alma de felicidad...Yo llevo unos 3 meses lidiando con el duelo de la pérdida de la lactancia materna...Claudio no quiso continuar...me mordía en todas las tomas y para mí pasó de ser el mayor de los placeres habidos y por haber a ser un momento angustioso por el miedo a qué en cual quier momento mordiera...al final no lo pude aguantar y terminó el periodo más precioso de mi vida, el recuerdo más tierno, íntimo, especial... Todavía hoy lloro por la pérdida pero me siento privilegiada por haber podido disfrutar de algo único en la vida de las mamás.
    Disfruta Myriam junto a tu hija de este maravilloso momento del camino.
    Un beso. (Miriam B.)

    ResponderEliminar
  51. M´ha encantat Myriam!! No has oblidat nomenar res en el teu texte i m´he sentit totament identificada. Isabel te 30 mesos i mentres ella vullga i jo també podrà seguir disfrutant de la lactancia com fins ara. Gràcies per les teves paraules!

    ResponderEliminar
  52. Qué bonic!!! Has expressat amb paraules tot el que jo he sentit en els més de tres anys de lactància, i encara ho sento quan hi penso.
    Si us plau, et demano permís per compartir-ho, que conec més d'una mare-futura mare que vull que llegeixi el que és alletar.
    Moltes gràcies!!
    Mar

    ResponderEliminar
  53. Claro que puedes compartirlo Mar, un abrazo, Myriam

    ResponderEliminar
  54. Que bonito! Gracias por ponerle palabras a lo que siento! Que bonito es sentir esto!

    ResponderEliminar
  55. me lo "agencio" para compartirlo con las madres y padres del grupo de lactancia Teta e Coliño en el facebook. Espero que no te importe.
    Bicos.

    ResponderEliminar
  56. Hola! Acabo de llegar a tu blog, por un enlace a esta entrada desde Lamamavaca, en la que decía que tu relato le había inspirado y sentí curiosidad por conocer el original.. Me ha encantado el post, qué bien lo describes. Ya de paso, me he dado una vuelta por tu rinconcito y me ha gustado mucho lo que he visto, así que me quedaré por aquí.

    También tengo un blog, te dejo el enlace por si algún día te apetece pasar por allí:
    www.unamiradaalotrolado@gmail.com

    ResponderEliminar
  57. Estoy emocionada, solo puedo decir gracias y enhorabuena!!

    ResponderEliminar
  58. Hermoso relato y hermoso espacio, cuanta sabiduría, cuanta energía femenina fluyendo, me identifíco con todo lo que decís
    Un abrazo junto a mi hija, para ustedes dos, desde Argentina

    ResponderEliminar
  59. hola miryam me ha encantado tu escrito!!!

    yo llevo 3 años de feliz lactancia con mi hija alba y la verdad me has dado mucha fuerza para seguir adelante!!! besos.

    ResponderEliminar
  60. Maravilloso... este texto lo tengo guardado y lo leo y recomiendo muy a menudo. Con tu permiso, lo publico en mi blog citándote, y vinculándote al tuyo ¿vale?

    Un fuerte abrazo, y muchas, pero muchas gracias por haber reflejado nuestros sentimientos con tan hermosas palabras.

    ResponderEliminar
  61. Uf!
    Fuerza. Poder. Subidón.
    Genial.
    Qué más se puede añadir a tanta verdad?

    ResponderEliminar
  62. Que bonito!! Oxitocina power a muerte!! Jaja (oxitocina power es como nos llamamos a nosotras mismas un grupo de amigas que nos juntamos a "liberar oxitocina").
    Lo comparto en facebook porque creo que es precioso (si no quieres, lo borro).
    Me esta encantando tu blog, mientras más leo, más me gusta! Te voy a seguir, así me salen tus actualizaciones!

    ResponderEliminar
  63. myriam eres la caña!! no sé q entrada de tu lactancia m gusta más! besos (te sigo desde el oxitocina power y desde mi manada).

    ResponderEliminar
  64. Pues ya lo has dicho todo Miriam... y como he leido por ahi arriba gracias por poner palabras a mis emociones.

    Cielo

    ResponderEliminar
  65. Qué maravilla de texto... se me ponen los pelos de punta cada vez que lo leo... gracias por poner palabras a lo que yo también siento... un beso! Me encanta lo que escribes, te sigo!

    ResponderEliminar
  66. Gracias, que forma tan bonita de espresar los que hoy también son mis sentimientos, mi bebe es un niño y espero pooderle trasmitir todo este amor por sus hijos aunque no tenga la suerte de poder vivirlo de esta forma tan especial

    ResponderEliminar
  67. Una mas que se une al grupo de felicitaciones, yo también te he puesto en Facebook si no te parece bien lo quito pero cuando encuentro algo que me llega me gusta compartirlos con mis amigos, has conseguido emocionarme con tus palabras, mil gracias!!!,

    ResponderEliminar
  68. Emocionante... yo también doy de mamar a mi pequeña de casi 2 años porque me sale, me he sentido muy identificada en las sensaciones que cuentas, es la mejor declaración de amor que le hago a mi hija y ahora no concibo la maternidad sin la lactancia, es el mejor regalo que he podido disfrutar con mi pequeña, juntas, en esa fusión mística y única, irrepetible y ahora me da pena que se acabe.

    ResponderEliminar
  69. precioso de verdad, yo tambien di de mamar a mi hija hasta los dos años y medio, y tener que abandonar la lactancia fue mucho mas traumatico para mi que para ella..un gran beso. Azul

    ResponderEliminar
  70. Hace un año en nuestro blog escribí luego de un año de lactancia combinada con trabajo de profesora de Biología en una secundaria, les dejo el link con mi experiencia. Que bueno que podemos compartir espacios para comentar nuestras vivencias.
    http://www.seahorse-baby.com/index.php?option=com_content&view=section&layout=blog&id=8&Itemid=27

    ResponderEliminar
  71. una palabra: HERMOSO!!!!!!!!!! No hay nada más por añadir...

    ResponderEliminar
  72. no queres ser la cacique de esta tribu de crianza natural? ídola!!!

    ResponderEliminar
  73. Amor del bueno... Mi esposa y yo te lo agradecemos. Nos va servir de gran ayuda.

    ResponderEliminar
  74. Es tan bello encontrarse con textos como el tuyo, leer los comentarios es un ejercicio que hago a menudo para sentirme tribu entre medio de la vorágine del dia a dia, porque al final del dia, me vuelvo pequeña, llana y me entrego a la maravilla de ser madre. Intento volver a ser madre, y anhelo nuevamente llevar vida dentro de mi, esta vez una nueva historia donde seamos mi pequeña y yo la que desde nuestra esencia femenina recibamos al pequeño o pequeña que por ahora sólo es un lindo sueño, esta vez reconociéndome en tribu, y no isla, donde flamean banderas con mensajes de apego, porteo, canguros, colecho, parto humanizado....lo que aprendí mientras buscaba intensamente sentirme parte de una tribu. Cariños para ti

    ResponderEliminar
  75. Precioso!!!
    Gracias por expresar tan bien lo que es la lactancia, yo no se decir en palabras lo que significa para mí... tan sólo que es la experiéncia más alucinante, gratificante, emocionante y todos los ·"antes" que se puedan imaginar que me haya pasado en ésta vida...

    Gracias de nuevo por escribir cosas tan preciosas.
    Yo llevo 9 meses de lactancia y espero seguir durante mucho más tiempo...

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Hermoso, lo comparto en mi facebook con tu permiso y te sigo desde ya

      Eliminar
  76. Hermoso!! Con mi cría dormida en brazos te leo, me emociono, lloro, la miro y vuelvo a llorar. Gracias! Lo comparto en fb. Valeria

    ResponderEliminar
  77. Ha sido precioso como has expresado todo lo que sientes! Me he emocionado al leer tanta belleza en tus palabras!
    Yo llevo casi 11 con lactancia materna diferida y también me siento testaruda y cabezota como tu y también he tenido a un hombre a mi lado que me ha apoyado.
    Con tu permiso lo voy a compartir en FB

    ResponderEliminar
  78. Un post precioso! felicidades. Un fuerte abrazo desde http://nakadibarcelona.blogspot.com

    ResponderEliminar
  79. Miryan me a emocionado mucho!jo le sigo con la lactancia y mi nene tiene 29 meses y es lo mejor que nos ha pasado a los dos! desde ahora tambien te seguire!!
    besos
    Araceli

    ResponderEliminar
  80. Waoooo! que hermoso. Me encantó!

    ResponderEliminar
  81. Que maravilla poder darle la teta a mi pequena Sofía no tengo palabras para expresarme,pero tu lo has expresado muy bien en tu carta,ya le di a Carolina(mi primer tesorito) durante 2 años y estabamos tan felices dandole de mamar, cuando llego Sofía y ahora es con ella con quien estoy disfrutando de este don,es una suerte,es lo mejor del mundo poder amamantarla,me ha encantado tu carta ,me he emocionado mucho gracias por haberla escrito me he sentido muy identificada

    ResponderEliminar
  82. A mi me encanto de verdad y en otro momento me hubiera desencadenado unas cuantas lagrimas. La verdad es que no lo pude lograr. Fue falta de apoyo. Fue una situacion que nunca hubiera imaginado. Al fin recien a los actuales 6 mese de mi bebita empece a disfrutar de darle su mamadera, pero me costo mucho, era un lamento continuo por no haberle dado lo que queria y a ella le correspondia por derecho. A ambas. DE VERAS ES HERMOSISIMO COMO LO HAS EXPRESADO! sERIA la forma como yo lo hubiera vivido si no me hubiera dejado presionar. Besotes!

    ResponderEliminar
  83. M'has fet plorar, però moltíssim, com una magdalena. Enhorabona per escriure així, ets una passada. Ho necessitava tant. Tot això és el que no entèn la gent i jo tampoc els hi he pogut ajudar gaire a entendre-ho, ajudaràs a moltes mares com jo amb la difusió que tindràs.
    Ara mateix estic lluitant per mantenir la lactància materna(relactant) i provisionalment amb lactància mixta.
    Moltes gràcies.
    Una abraçada molt forta desde Linyola.

    ResponderEliminar
  84. Que preciosidad Miriam,hacia mucho que no leía algo tan bonito

    ResponderEliminar
  85. PRECIOSO con mayusculas, me he emocionado porque has conseguido poner voz a muchos sentimientos dificiles de explicar, gracias por este regalo en forma de post.
    Con tu permiso lo comparto en mi pagina de facebook

    ResponderEliminar
  86. Ooohh qué bello y qué identificada me siento!!! te descrubí hace poco pero nunca es tarde si la dicha es así de buena!!! :))))

    ResponderEliminar
  87. ¡Pedazo de post! Gracias por compartir y expresar tanto! Hace 3 meses abandonamos el pecho con mi pequeño pero aún me busca y me toca cuando tiene un bajón o cuando nos visita por la noche. Es un vínculo tan fuerte y bonito que siempre más recordaré con ambos hijos y que recomiendo a todo el mundo (aunque también les cuento la verdad sobre los inicios de la lactancia para que no se esperen un instante idílico desde el primer momento y desistan desilusionadas).

    Y gracias again. ¡Me has emocionado mucho!

    ResponderEliminar
  88. Hermoso! que bellas palabras para expresar lo que yo también siento. gracias Miriam.

    ResponderEliminar
  89. Leo esto mientas amamanto a mi bebita (6 meses y medio)... llore, me movio, me mueve...GRACIAS

    ResponderEliminar
  90. No podría haberlo descrito mejor...Precioso

    ResponderEliminar
  91. M'ha encantat veure tant ben expresat amb paraules el que sento. M'encanta que el meu fill s'adormi al meu pit, sentir com s'empassa la llet, notar que em puja la llet al migdia, quan ser que ell s'estarà menjant un bon plat de verdures amb carn, m'encanta que quan arribo lo primer que fa és cargolar-se buscant la "teta".
    I em demanen: perquè encara li dones el pit? perquè SI, perquè M'AGRADA, perquè N'ESTIC ORGULLOSA, perquè em fa sentir BÉ, perquè em marevello de la relació que s'estableix entre ell i jo, perquè és el meu i el seu moment. Perquè ara que ja fa mesos que treballo i quasi no et veig, m'agrada que em despertis a la nit i poder-te agafar i notar. Moltes gràcies fill meu per haver-me ensenyat la part "animal" de les dones. Us estimo molt Gerard i Berta.

    ResponderEliminar
  92. Me ha encantado, con casi cuatro años, continuamos tetando mi chiquitin y yo, te importa que lo comparta? de verdad que me ha emocionado...
    Enhorabuena.

    ResponderEliminar
  93. Precioso.
    Yo a los 16 meses aun sigo amamantado a mi princesa. Hay gente que dice que la destete ya que es grande. Yo digo que a mi no me importa seguir y lo hare hasta que ella quiera. Con su hermano lo hice hasta los 9 meses que el se desteto solo. Ella encambio le dices quieres teta y se vuelve loca y lo repite. Me encanta

    ResponderEliminar
  94. Bravo!! Yo reconozco que a veces me cano, me saturo y me gustaría salir corriendo y esconderme para q no me vea mi pequeña "acosadora" jejeje Pero cuando me viene mi Paula a sus 16 meses, me mira y me dedica una sonrisa pidiendo "tetita" me desarma y no me puedo negar... A pesar de mis protestas son momentos únicos y sé que no podría vivir sin ellos...

    ResponderEliminar
  95. Me encanta!!! Excelente artículo... Ya llevamos 19 meses y contando. A pesar de los días difíciles en los que se lo dono a papá a penas entra a casa, amo a amamantar a mi príncipe. Y como agradezco el apoyo de su papi en todo. Gracias por animarnos a seguir amamantando a nuestros bebes.

    ResponderEliminar
  96. Que dulces, hermosas y profundas palabras, escribes.....yo tengo 31 meses y sigo....esta noche me diste más fuerza. Un abrazo para ti :-)

    ResponderEliminar
  97. dijiste en palabras lo que mi sentimiento no podia explicar. Gracias :)

    ResponderEliminar
  98. Que belleza, muchas felicidades por tanta inspiración y por tanto amor, en tus palabras nos representas a muchas. Muchas Gracias

    ResponderEliminar
  99. Ahhh hermoso lo comparto totalmente

    ResponderEliminar
  100. q bonito y q verdad....Gracias por expresarlo tan bien...

    ResponderEliminar
  101. Me siento como si estuviera leyendome dentro, como si lo que pones hubiese salido de mi... bello, hermoso...

    ResponderEliminar
  102. Demasiado bello. Ya a un mes de la llegada de mi Giulia, Dios me de la oportunidad de ser "El río de la vida" de mi hija.

    ResponderEliminar
  103. Muchas gracias. Llevamos 23 meses mamando y estaba un poco de bajón. Me ha hecho recordar porque elegí este camino.

    ResponderEliminar
  104. Hermoso! Gracias Myriam por poner palabras a este sentir en la etapa tan bella que es amamantar. Debo confesar que se me salieron las lágrimas cuando lo leí.

    ResponderEliminar
  105. Estoy leyendo el libro de Julio Basulto "Secretos de la gente sana" donde cita y recomienda leer este post. Pues nada, ya lo he leído y aunque en algunas cosas del libro de Julio no estoy de acuerdo, en esto de amamantar sí.
    Me ha gustado mucho este artículo.

    ResponderEliminar
  106. Me encanta, me siento totalmente identificada.

    ResponderEliminar
  107. Me encanta, me siento totalmente identificada.

    ResponderEliminar
  108. Gracias Myriam por haber puesto en palabras los sentimientos de tantas de nosotras que aveces sentimos que vamos contra corriente. Que Dios el Creador de la lactancia, de nuestros bebes y de nosotras mismas te bendiga y de aún mas inspiración.

    ResponderEliminar
  109. Acabo de "volver a compartir" en un grupo de lactancia tu relato, porque de vez en cuando hay que darle publicidad. Es increíble. Que bonito te salió y no paro de llorar cada vez que lo leo. Casi 6 años dando el pecho a mi hijo, superado e K2, intentando que otras madres sepan porque dan de mamar y porque no.

    ResponderEliminar
  110. Precioso y al mismo tiempo tan real!! Has expresado de una manera tan exacta lo que yo sentía cuando tube esa suerte de amamantar a mi pequeñín ... GRACIAS Myriam! Yo opté por la lactancia materna desde el minuto 0 y lo paré voluntariamente a los 4 añitos recién cumplidos de Yago (aún a pesar de críticas de pediatras, médicos, familiares, mastitis...) Fue un verdadero placer, unos momentos únicos que recordamos los dos con mucho sentimiento y cariño. Me siento orgullosa de ser mujer!!

    ResponderEliminar
  111. Es una escritura maravillosa en la cual me siento orgullosa por qué como yo ay muchas más mujeres que se sienten completas al dar de mamar y tus palabras an sido tan profundas i sinceras que me an echo asta yorar gracias por tus palabras maravillosas

    ResponderEliminar